31 de jul. de 2012

Atenção amigos, vejam como funciona......





Obs: Respondendo ao ZM nos comentários e aproveitando pra mostrar aos amigos os bastidores dessa alcatéia nesse momento, prq o quadro é só um instantãneo das últimas 24 hs nesse caso

Obs: Um anônimo! de nome mario zappa deixou este comentário que posto aqui só pra quem frequenta ver o nível que chegam de msgs que excluo, prq não me dou ao luxo de dar pontos pra gente desse tipo.

Mas além de tudo, tem essa raça do inferno que se acha importante e que gostaria mostrasse o endereço de seu blog e seus trabalhos prq assim se for realmente melhor vou perder todos meus visitantes e o blog se extingue.

Que tal o desafio ao invés de ficar mandando recadinhos que mais parecem coisas de boneca ou viadinho rejeitado por mim e pelo mundo.

Haja saco sim, pra manter um blog de nível e qualidade com gentalha dessa laia patrulhando, os trolls voltaram Celso , help,rs

Aliás o que esse puta desse mala vem fazer aqui então?

São esses amigos V2 e Valvulados, Luciana Aum e cia; os tipos que ficam delatando links nos mediafire da vida e no topo do blog com os posts que usamos, é essa raça do c...... como se refere o mano Brown.......que fode a vida de qqr um (agora acho que ficou mais claro que Valvulados e cia são amigos deste lobo doido e a raça do inferno são os trolls que o Celso se diverte lendo)........

Anônimo disse...
dead or alive:

suas reclamações constantes deixam claro que vc está na hora de aposentar,acabou.
acredite, suas reclamações constantes agridem diretamente os frequentadores deste blog.
feche este blog,pois você estára logo "pedindo doações".

acabou....

Mário Zappa


Enjoy!!!!!!!!!!!!!!

26 de jul. de 2012

The Derek Trucks Band

O assunto já foi comentado aqui há tempos que aliás passam como vento na alcatéia; falar sobre gênios e seus trabalhos é até complicado prq são auto explicativos.

Mas qdo surgiram quase na mesma época , 04 guitarristas considerados "fora de série", dos quatro este sempre foi o que menos gostei e explico: Achava ele chato ao tocar e suas escalas me irritavam profundamente,rs

Só que o tempo é sr da razão e o moleque cresce e aparece e demonstra prq tantas loas, mesmo sendo colocado no Allmann Bros por influência do uncle Butch (tá tá fui mal agora vai!) o cara se destacou sozinho e com muito esforço e trabalho.

E tem mais, num é qualquer um que entra onde estava Dickey Betts e toca com Warren Haynes só por indicação de parente não, e o que mais me impressiona nele hoje é que no ABB ele mesmo sendo puxado pra frente fica sempre um passo atras do Warren creio eu como forma de respeito e nunca na frente do Gregg sempre de lado.

Bom, ainda curto Jonny Lang, gostaria que o Natan Cavaleri não tivesse perdido o rumo e que Mike Welch desse certo, mas dos quatro o mais coeso, denso e técnico é com certeza o Derek e mais uma vez o ZM acerta nos presenteando com algo realmente de primeira, direto de sua viagem a França (é mole ou quer mais?)The Derek Trucks Band was founded in 1994 by young slide guitar prodigy, Derek Trucks, who began playing guitar and touring with some of blues and rock music's elite when he was just nine years old.

After experimenting as an adolescent with musicians he met between tours and recording sessions, Trucks founded The Derek Trucks Band in 1994.

With family ties to The Allman Brothers Band, Trucks continued to experiment and play with others, carefully assembling his own band over a period of several years.

Loosely based in his family home in Jacksonville, Florida, with Trucks as unquestionable bandleader, the band is made up of six individuals.

The band has drawn upon the wide variety of the influences and musical preferences of its band members.

Together, they have gained increasing public notice and critical acclaim for developing a unique sound of their own. Melding together blues, southern rock, jazz, rhythm and blues, and Hindustani classical music with afro-beat and a fusion of world music, the band has released nine albums as of 2009.

Increasingly, the bandmates have combined their talents to perform pieces from some of the most highly regarded musicians before them, while at the same time collaborating on writing the songs they have recorded.

Their sound has become, with maturity, a way for Trucks to explore his own creativity.

Rather than focus all his energy into his increasing role as a guest (and eventually, a permanent membership in The Allman Brothers Band) Trucks has nurtured a different eclectic sound as bandleader of what is now The Derek Trucks Band.


The Derek Trucks Band was founded by Trucks in 1994, with the introduction of Todd Smallie, an Atlanta jazz and blues-based musician playing bass guitar.

As the first to join him, Trucks has said he feels that he's "kind of grown up with him."Trucks, left; Todd Smallie, Bassist
The next year, in 1995, Smallie was followed by drummer Yonrico Scott, who initially filled the role of percussionist, as well as drummer, completing the band's first cohesive rhythm section.

Scott began learning to play the drums when still a very young child. Originating in Michigan, with a Motown influence, he graduated from the University of Kentucky with a B.A. Degree in percussion performance.

His songwriting collaborations with other band members appear from their first eponymous debut album in 1997, followed with Out of the Madness in 1999, and have continued to date. Scott has been playing with Trucks for over 17 years as of 2009.

According to Trucks: "We've developed a kind of 'musical ESP'.. it's nice to have somebody that you don't have to look at...he's just right there with you."

Yonrico Scott, on drums
Trucks continued to gather a steady group of talented musicians together, although two early members did not last.

The band's initial keyboardist/vocalist, Bill McKay, left his mark in songwriting credits on the band's earliest albums.

Upon finding an opening for a keyboardist, the bandmates felt fortunate to find Kofi Burbridge, (brother of bass guitairist Oteil Burbridge, with whom Trucks plays in the Allman Brothers Band) to fill the role.

Kofi Burbridge is a classically trained multi-instrumentalist, and contributes to the band his versatility with keyboards, organ, flute, and backing vocals,in addition to his talents in songwriting.

Burbridge joined the band in 1999.

In an interview upon the release of their 2002 album, Joyful Noise, Trucks commented in 2006, "Kofi Burbridge has been with us maybe 2-3 years, and he's one of the few musical geniuses that I've had the chance to work with..." continuing, "I'm really anxious to see in the next few years to see where he takes this, because he's definitely a huge part of what's going on right now."Kofi Burbridge
Flute and Keyboards

In 2002 the band's producers, Craig Street and John Snyder recommended singer Mike Mattison to the band.

Mattison, Lead Vocalist
Mattison performed several shows with the band, and Trucks decided Mattison's soulful voice and calm stage presence completed the band's identity.

Trucks said of Mattison, "He's got a huge range, so that helps us out a lot when we stretch into some of the different material we cover.

It's like having three different vocalists onstage at times.
It's a tough piece of the puzzle to find, you know -- a good singer who fits with what you're doing -- so we were very fortunate to hook up with Mike."

M’Butu, Percussionist
Mattison has collaborated with Trucks writing songs, on each album since joining the band, including the title track to the band's 2008 album, Already Free.

Mattison had a previous band as well—a vocal duo, called Scrapomatic, with guitarist/vocalist Paul Olsen, with whom he still performs at occasional gigs, including some opening sets for The Derek Trucks Band.

The band's final member, Count M'Butu is the only band member that does not appear on every tour.

M'Butu, the group's eldest member, plays a variety of drums and percussion.

Trucks and Scott both have known him for decades, before he joined the Derek Trucks Band, as M'Butu was a regular musical fixture in Atlanta; one of the bastions of the Allman Brothers fan bases.

Thus, as of early 2009, M'Butu is the eldest member of the band, which has members whose ages are in their 20's, 30's 40's 50's and 60's.

M'Butu has a great deal of African influence in his work, but lived in Sandersville, Georgia most of his life, "so he's got that Southern thing, too", Derek finishes.

His differing influences are compatible with the band's world music sound.Since the last members joined in 2002, the bandmates have adjusted to near-constant travelling on the road, and have become comfortable with one another.

Each member's experiences, tastes, and differing approaches to each piece are a bonus, says Mattison.

Since the band embraces improvisation and musical exploration, he has said, "You're just part of the ensemble -- you do your bit and step back and let everybody else do theirs.

It's fun to not have to carry the weight of the entertainer."

The band's album, 'Already Free', won the Grammy Award for Best Contemporary Blues Album at the 52nd Grammy Awards.

Shortly after winning the Grammy, the band has been on a hiatus since 2010. That summer they released their live album, Roadsongs. 2011 the band got the Blues Music Award as Band of the Year.

The Derek Trucks Band would occasionally play together with the band of Trucks' wife, Susan Tedeschi, in a collective known as "Soul Stew Revival".

This allowed the couple to spend more time with each other when they would otherwise both be out on the road separately.

From that project, Trucks and Tedeschi formed a new group called the Tedeschi Trucks Band which includes Mike Mattison and Kofi Burbridge from the Derek Trucks Band.Personnel

The current members of the band are:
Derek Trucks – Guitar, Slide guitar, Sarod, Dobro
Kofi Burbridge – keyboards, flute, vocals (1999–present)
Todd Smallie –bass backing vocals (1994–present)
Yonrico Scott – drums, percussion, vocals (1995–present)
Mike Mattison – lead vocals (2002–present)
Count M'Butu – percussion, including a variety of drums(2004–present)[10]

Discography
The Derek Trucks Band (1997)
Out of the Madness (1998)
Joyful Noise (2002)
Soul Serenade (2003)
Live at Georgia Theatre (2004)
Songlines (2006)
Songlines Live (2006, DVD)
Already Free (2009)
Roadsongs (2010)

01
02

Enjoy!!!!!!!!!

24 de jul. de 2012

Lucky Dube "Trinity" by PRB

As a reggae classic, Trinity harks back to the early days of roots reggae.

Even though this album was recorded in the '90s, its lovely harmonies, overtly political lyrics, and spiritual vibe recall a time in the early 70s when reggae was a definite part of a spiritual/political movement.

Dube's fabulously aching vocals float through the CD, artfully carrying his message of redemption and healing.

All of the tracks deliver good, solid reggae rhythms, but the standouts are the title song, which boasts gospel overtones and a message of racial unity and "Big Boys Don't Cry," a melancholy love song that showcases his emotional range as well as his South African mbaqanga roots.

~ Rosalind Cummings-YeatesQ (7/95, p.120) - 3 Stars - Good -

"...Lucky Dube moves into the brave new world with an album that scorns the easy certainties of colour and race....The music mixes old-style reggae with a few surprises..."Lyrics in the album Trinity

•Feel Irie Lyrics

•Trinity Lyrics

•Serious Reggae Business Lyrics

•My Brother, My Enemy Lyrics

•Rasta Man's Prayer Lyrics

•Puppet Master Lyrics

•Affirmative Action Lyrics

•Big Boys Don't Cry Lyrics

•Life in the Movies Lyrics

•God Bless the Women Lyrics

•You Got No Right Lyrics

20 de jul. de 2012

Squackett “Life Within a Day”

Gostaria de fazer uma só pergunta?

Tem algo mais a se falar desses caras e suas músicas fantásticas?

Apesar do Tokio Tapes ter sido postado e derrubado umas 3 vezes credito como um dos melhores da carreira solo do Hackett, mas e O Chris, que carreira solo tem?

Um lp, um rompimento do Yes e lançamentos sem os integrantes originais?

Caraca, isso prq não tem o que se falar deles?

ré,ré,ré.....

Só vou citar hoje o Chris Squire, que pra mim é um dos músicos mais injustiçados que vi, e apesar de ser a locomotiva que levou o Yes por décadas nunca foi visto como tal.

Sempre um era melhor que o outro, mais virtuose etc e tal, mas e ele saco, pra que servia então? Coloca-se um zéruela e pronto daria no mesmo certo?

Completamente errado!!!

Qualquer um com um pouco de talento pra ouvir música, músicos, ou experts, notam suas notas em todos os trabalhos do Yes e como é marcante suas participações nos vocais junto a Jon Anderson.

Tenho certeza que sem ele nunca seria tão intensa e nem tão profana a musicalidade do Yes e nem o Jon teria a "cama" pra seus solos em falsete; não o Cris é sim um puta de um músico e aqui um monstro sagrado o consagra como tal mostrando ao mundo quem ele escolheu dessa vez pra seu parceiro como já fez uma fez com um tal de Peter Gabriel e depois com John Wetton e outros.

Me desmintam, torrem com papo de progrock; mas argumentos técnicos por favor.

Que bom ouvir e ver Cris sorrindo, Steve leve, tranquilo e uma cozinha de dar pena em mais da metade das bandinhas que nascem e morrem como o dia, cada dia uma ou um.

Squackett, é som pra viajar e muito, viajemos então e pra os que torcem o nariz (como sempre é óbvio) aguardem que tem mais por aqui, basta esta alcatéia sair das obras e esse lobo centrar o resto de juízo que tem.Squackett, wyda swój pierwszy album 8 maja!

"Myślę, że po przesłuchaniu tego albumu ciężko będzie komukolwiek przyznać się do tego, że spodziewał się takiego połączenia od gości z Genesis i Yes.

To coś większego.

To sieć, którą roztoczyliśmy nad wszystkimi gatunkami " powiedział Hackett.

Hackett, były gitarzysta Genesis, miał już okazję współpracować ze Squire'em, byłym basistą Yes, na swoich solowych albumach: "Out Of The Tunnel's Mouth" i "Beyond The Shrouded Horizon".Chris Squire has appeared on every YES album and is widely regarded as one of the most influential bass guitarists of all time.

Now an established solo artist, Steve Hackett first came to prominence as the guitarist with Genesis.

He was in the band from 1970 to 1977.Over four years in the making, the "Squackett" album is much more than the sum of its parts.

"It was very much about a bunch of pals swapping notes and anecdotes," says Hackett.

Squire adds "There is some clever progrock stuff in there, some jazzy bits but there are parts that have vocal harmonies like Crosby, Stills and Nash.Personnel:
Steve Hackett (vocals, guitar, harmonica);
Chris Squire (vocals);
Roger King (keyboards, programming);
Jeremy Stacey (drums);
Amanda Lehmann (background vocals).

Photographers:
Maurizio Vicedomini;
Angéla VicedominiA Life Within a Day is the debut studio album by Squackett featuring Chris Squire (Yes) and Steve Hackett (ex-Genesis).

It was released on 4 June 2012.A Life Within A Day comes out in three formats.

Apart from the standard CD there will be a CD/DVD deluxe edition which offers the whole album in 5.1, too.

The surround version has not been available yet, so we cannot say anything about the 5.1 sound at this time.

Vinyl collectors will be happy about an LP version.

Formats

A Life Within A Day will be released on June 1, 2012 (in Germany – European and US release dates may differ slightly) in three formats:

Standard-CD
pre-order: amazon.com amazon-uk

Deluxe Edition CD/DVD with a 5.1 mix of the album
pre-order: amazon.com amazon-uk

Vinyl Gatefold LPTracklist:
01. A Life Within A Day 6:35
02. Tall Ships 6:18
03. Divided Self 4:06
04. Aliens 5:32
05. Sea Of Smiles 5:25
06. The Summer Backwards 3:00
07. Storm Chaser 5:26
08. Can’t Stop The Rain 5:47
09. Perfect Love Song 4:04

Enjoy!!!!!!!!

17 de jul. de 2012

Jon Lord "Pictured Within (1998)"

Ok, ok, tudo já foi falado e dito, publicado e republicado, só aqui na alcatéia a matilha tem procurado os discos dele que nem loucos.

Mas não poderia e nem quero ficar de fora prq cada um tem uma visão da vida como um grande caleidoscópio e a visão que tenho do mestre Lord não é uma atuação específica, não é um trabalho específico ou não é algo relacionado com o show business como um todo.

Numa entrevista, Jon é indagado sobre Tommy Bolin e aí sim "o cara" responde: "Era um menino maravilhoso, um anjo em forma de criança, uma pessoa maravilhosa"!!!!!!!!!!!

Porra, mas todo mundo só desceu a lenha no coitado ao ponto de dizerem sem saber porra nenhuma que em Osaka ele não tocou a famosa escala de SotWaters prq estaria com os braços amortecidos de tanta droga espetada, e quem como eu tem o show (já postei e derrubaram todas as vz) e vê inclusive ele cantando, brincando e sorrindo muito percebe que a mentira rondava a vida do garoto prq ele não era o antipático e xarope do Blackmore que era mestre sim em chutar cameras, derrubar fãs pra passar e largar o palco e tocar nos bastidores prq tava de mau humor, um puta dum fresco isso sim.

Mas o único a dizer palavras doces e gentis foi o mestre Jon Lord, aí não bastasse tudo ele me conquista como ser humano, prq tocar até macaco aprende, agora ser um ser humano que não faça peso na terra poucos conseguem e Jon Lord conseguiu.

Graças dou por poder tê-lo ouvido desde o Santa Barbara Machine Head, o Purple, e sua carreira solo em minha vida e tb poder fazer essa singela homenagem ao Purple mais gentil e ao coração da banda.

Grato sempre a todos que sempre participam e tem mais posts pra vir de outros artistas enviados por lobos ávidos em compartilhar boa música; mas aqui mais uma vez contei com a logística do Dê.Meu Caro Dead, Jon Lord se foi, a mensagem abaixo recebida de um amigo, mais fã ainda de Deep Purple que eu, expressa muito bem como nos sentimos.

Vimos vários shows do Deep Purple ao longo dos anos, o da

Sinfônica inclusive, uma experiência única e inesquecível
.Meus caros amigos; hoje a minha sensação é que esta vida esta ficando cada vez mais sem nenhum encanto; quanto é dificil, perder nossos idolos que acompanhamos desde nossa adolecencia sabemos que faz parte desta vida nascer, crescer e morrer, mas é dificil muito dificil....
José Paulo de Macedo Soares JuniorJonathan Douglas "Jon" Lord, mais conhecido como Jon Lord (Leicester, 9 de junho de 1941 — Londres, 16 de julho de 2012), foi um compositor, pianista e organista inglês, mais conhecido por ter integrado as bandas Deep Purple, Whitesnake, Paice, Ashton & Lord, The Artwoods e Flower Pot Men, além de ser pioneiro na fusão do rock com música clássica.

Em 1968, Lord fundou a banda de rock inglesa Deep Purple, onde era praticamente o líder da banda até 1970.

Ele e o baterista Ian Paice, foram os únicos integrantes constantes da banda durante sua existência (1968-1976) e a partir de quando eles se reformaram em 1984, até a saída de Lord do Deep Purple, em 2002.

Em 11 de novembro de 2010, Jon Lord foi eleito membro honorário da Faculdade de Stevenson, em Edimburgo.

Em 15 de julho de 2011, foi concedido à ele um grau honorário de Doutor em Música pela Universidade de Leicester, em sua cidade natalObras:
Álbuns solos

1972 Gemini Suite
1974 First of the Big Bands (com Tony Ashton)
1974 Windows (com Eberhard Schoener)
1976 Sarabande
1982 Before I Forget
1998 Pictured Within
2004 Beyond The Notes
2008 Boom of the Tingling Strings
2008 Durham Concerto
2010 To Notice Such Things
2011 Jon Lord Blues Project Live
2011 Jon Lord Live (Bucharest 2009)

Com Deep Purple

Shades of Deep Purple (1968)
The Book of Taliesyn (1968)
Deep Purple (1969)
Concerto for Group and Orchestra (1969, ao vivo)
In Rock (1970)
Fireball (1971)
Machine Head (1972)
Made In Japan (1972, ao vivo)
Who Do We Think We Are (1973)
Burn (1974)
Stormbringer (1974)
Come Taste the Band (1975)
Perfect Strangers (1984)
The House of Blue Light (1987)
Slaves and Masters (1990)
The Battle Rages On... (1993)
Purpendicular (1996)
Abandon (1998)
In Concert with the London Symphony Orchestra (2000, ao vivo)

DVDs solos
2003 Jon Lord With Pictures (documentário em DVD)
2004 Beyond The Notes Live (DVD)

Enjoy!!!!!!!!!! (link corrigido)

16 de jul. de 2012

Ray Wilson and The Berlin Symphony Ensemble "Genesis Classic" (Live In Poznau)

O que é o mundo da música não?
É sim um mundo a parte e infelizmente aqueles que não fazem parte ou não tentam conhecê-lo são devorados por outro mundo; o mais feroz de todos, o do capital, o da deslealdade e concorrência, o da maldade e da tristeza.

Enquanto dedilho aqui algumas palavras ouço ao fundo na toca Melissa, dos Allman Bros, uma da músicas mais lindas de todos os tempos ao meu ver e que me inspira a falar desse cara, o Ray Wilson.

PQP, que agradável surpresa qdo ele assume os vocais do Genesis no lugar daquele chatinho e pop Phill Collins; prq se teve uma pessoa que levou a banda pro fundo do poço foi ele e só os trouxas não perceberam que serviram de "stooges" pra ele se fazer e sair por aí dizendo que engoliram ele até hoje prq algum motivo teria.

Sim, espertíssimo, pegou uma marca fortíssima, usou o album "A Trick of the Tail" já pronto pelo Gabriel e Hackett, emendou o Wind and Wuthering tb já com muita coisa em produção seguindo a linha existente e lança brilhantemente o "Seconds Out" onde parece homenagear ao verdadeiro líder e estrela da banda conquistando o público que logo se decepciona com o que vem e só ficam os mais jovens que mal conheciam a densidade da carreira do Genesis e por isso achavam "Take a Look me Now" ou "Do You Remember" de composição dele e lançadas em discos solo como algo relativo ao Genesis.

E não era, era a mesma coisa que pegar um macaco e dar as luzes pra escolher em comparação ao todo.

Com a chegada do Ray aquela aura do Gabriel voltou e muitos inclusive o Dê acha isso (mais como cópia), que ele copiava o mestre, mas não tem como vc não seguir uma linha se ela é a linha mestra e verdadeira e discordo do copiar, acho que ele tinha estilo próprio, uma bela voz e uma pena ter cruzado com os chatinhos do Tony e do Mike ( aliás pra mim sobrou só o Struemer e o Chester) que não souberam aproveitar e perceber a chance de reviver a banda nas costas do Ray Wilson.

Não era e nunca seria o Gabriel, mas pelo menos respeitava a obra e até o demente do Ian Atsbury qdo assumiu o The Doors soube respeitar a história que a banda tinha e o que significava o Jim Morrison na história como um todo; assim agiu o Ray e pagou um preço caro, mas ao meu ver merece sim um passar d'olhos e de ouvidos, e até uma segunda chance hoje sem os preconceitos em cima dos sucessinhos do Genesis e do Phill; ouvindo como o Ray se comportou segurando a onda gigante que veio com Gabriel e cia.

Que bom que o Dê aceitou o desafio, espero que vcs tb aceitem, querem criticar?

Fiquem a vontade mas não venham discutir qualidade depois de ouvir "in too deep" com o tio Phill e "Lamb lies" com o Ray ok?

rs.....Caro Dead,

Confesso, como você já sabe, que não sou fã de Genesis com Ray Wilson.

E a questão nem é ser bom ou ruim, melhor ou pior com ele, apenas acho que não a cara da Banda.

Mas, como opinião cada um tem a sua, vale a pena conhecer o trabalho do vocalista fora do Genesis.

Aqui, apesar de todo baseado na trajetória do Genesis, o Projeto tem personalidade própria dando a Ray Wilson a oportunidade de interpretar os grandes clássicos da banda do seu jeito, flertando inclusive com as carreiras solos de Phill Collins e Peter Gabriel.

Vale uma audição...Vale conhecer... Abs... Dê.
RAY WILSON & THE BERLIN SYMPHONY ENSEMBLE

Genesis Classic – Live in Poznan

Ray Wilson's Genesis Classic project as a 2CD/DVD set

July 08, 2009 saw the premiere of Ray Wilson's new project: Genesis Klassik was born.

Ever since the split from Genesis some of their songs have been part of Ray's solo shows, but this project was the first time since the European tour 1998 [with Genesis] that Ray would sing almost exclusively Genesis songs with the number of his own songs reduced to a minimum.

The first show took place in Salzgitter, Germany, and met with a lively interest from the fans.

Only two shows later they played a radio concert in Berlin (for the local radio station 88.8).

This was released on CD on 13/11/2009 and went on sale on Ray's homepage and his shows.

Because over the big success of the project Ray Wilson continued Genesis Klassik and played mainly ensemble shows with a changing line-up.

The show in the Aula Uniwersytecka of Adam Mickiewircz University Poznan, Poland, on 18/12/2010 was recorded for a CD as well as filmed by a film crew for a release on DVD.

While the first Genesis Klassik CD aims to provide an impression of a brand new concept in special surroundings, the new CD presents a well-oiled band and an expanded set list that have both been honed and refined over a year of touring.These musicians were on stage in Poznan:

Ray Wilson (vocals, acoustic guitar, harmonica, congas & tambourine)
Ali Ferguson (lead guitar, 12 & 6 String acoustic guitars & vocals)
Filip Walcerz (grand piano & keyboards)
Steve Wilson (vocals, Godin acoustic & electric guitars)
Lawrie Macmillan (bass guitar & bocals)
Ashley Macmillan (drums)

The string ensemble consisted of:

Kristin Sy (violin 1)
Steffi Hoelk (violin 2)
Nora Boesel (violin 3)
Tobias Unterberg (cello)Fonte: www.genesis-news.com

CD 1
CD 2

Video: (Agradecimento a http://joserael.blogspot.com.br)

http://www.peeje.com/files/361416177/RWdvd.zip.html

Enjoy!!!!!!!!!!!!

14 de jul. de 2012

Return to Forever "The Mothership Returns" (Live In Austin, TX/2011)

Se tem uma coisa que sou é falante, mas falar o que mais desses caras?

O nome é mágico e mítico, os caras são monstros sagrados e quem não gosta até agora não é aqui que vai se apaixonar pela união quase perfeita dos acordes compostos por gênios.

Porque quase?

A base é sempre a mesma, mas pra mim sempre George Duke é a ausência mais sentida e por mais que seja substituído ainda falta um "quê" do RtF original, o que não desmerece em nada mas ele faz a liga entre as viagens do Corea e o bate estaca do Stan, ele emoldura a sonoridade marcante desse grupo com seu talento black/funk/soul, sei lá.....

Corrigindo um ato falho sobre o Duke, seria simples retirar e deixar pra lá, mas não faz meu estilo, errei mesmo, a memória não é a mesma já com os séculos e a histórias e componentes segue abaixo,grato ao anonimo pela obs.

(Return to Forever foi uma banda jazz fusion, criada e liderada pelo tecladista Chick Corea. Vários músicos por ela transitaram. Stanley Clarke foi o único parceiro constante de Corea. Juntamente com o Weather Report e o Mahavishnu Orchestra, Return to Forever formava o núcleo jazz fusion dos anos 1970. Além de Clarke, vários outros músicos, como Flora Purim, Airto Moreira e Al Di Meola tornaram-se conhecidos através de suas participações nos álbuns do Return to Forever.

De sua primeira formação, participavam, além de Corea nos teclados e Stanley Clarke, no baixo, Joe Farrell, sax soprano e flautas, Airto Moreira, percussão, e Flora Purim, voz.

Em fevereiro de 1972, a banda grava o primeiro disco, incluindo a famosa composição de Corea, La Fiesta. Em setembro do mesmo ano, grava Light as a Feather - uma compilação de melodias brasileiras, reinterpretadas segundo as influências jazzísticas do grupo.

Em 1973, o Return to Forever incorpora o guitarrista Bill Connors e o baterista Lenny White, lançando-se completamente no jazz fusion. Nesse mesmo ano, grava Hymn of the Seventh Galaxy, sendo então reconhecido como um dos maiores expoentes dessa vertente do jazz.

Em 1974, para substituir Connors, junta-se ao grupo o guitarrista Al Di Meola, fortemente influenciado pela música flamenca de Paco de Lucía. Nessa época, a banda atinge seu momento de maior criatividade e qualidade. Em 1974, grava Where have I known you before; em 1975, No Mystery; em 1976, Romantic Warrior, considerado por alguns críticos como seu melhor trabalho.

Uma terceira formação do grupo surge em 1977, com a incorporação de músicos auxiliares nos sopros, além do percussionista Gerry Brown e da cantora Gayle Moran. Essa nova formação grava os álbuns Music magic e Return to Forever Live, o último disco da banda.
)

O que não muda em quase nada pra muitos pra mim é o ponto crucial, mas que tal ouvirmos assim com Lenny, Gambale (adoro Frank Gamabale, é o cara!!!) e o mestre Ponty que espero tenha superado sua fase depressiva e voltado ao top of the top.

É, eu também não ouvi ainda, chegou as minhas mãos através dos grupos que faço parte e nem pensei duas vezes, bem recomendado postado de olhos fechados mas de ouvidos bem abertos e ao vivo ainda?

Let's go everybody.........


Return To Forever are one of the most innovative and successful jazz/rock fusion bands.

Originally formed in the early seventies, they had reunions in 1983 and 2008 before the current line-up got together in 2010 with the arrival of new members Jean-Luc Ponty and Frank Gambale.

This set contains a double live CD recorded in 2011 plus a bonus DVD containing the Inside The Music feature which combines live footage with the band discussing the tracks performed on the CD.

Also included on the DVD are full live performances of After The Cosmic Rain and The Romantic Warrior and an extended trailer for the upcoming film The Return To Forever Story .
Line-up:

Chick Corea (piano & keyboard);
Stanley Clarke (electric & acoustic bass);
Jean-Luc Ponty (electric & acoustic violin);
Frank Gambale (electric & acoustic guitar);
Lenny White (drums).
Tracklist:

Disc One
1. Medieval Overture
2. Senor Mouse
3. The Shadow of Low / Sorceress
4. Renaissance

Disc Two
1. After The Cosmic Rain
2. The Romantic Warrior
3. Spain
4. School Days
5. Beyond The Seventh Galaxy

Obs: Num tem uma vez que posto os caras que não derrubam direto, por isso aproveitem logo,rs

Enjoy!!!!!!!!!!

12 de jul. de 2012

Robert Palmer "Heavy Nova (1988) First U.S. Pressing"

O cantor britânico ROBERT PALMER morreu aos 54 anos,em Paris, de ataque cardíaco.

Palmer ficou famoso pelo sucesso "Addicted to Love", em 1986, e por ter integrado o Power Station, projeto paralelo de alguns integrantes do Duran Duran.

Nascido em janeiro de 1949, formou sua primeira banda, The Mandrakes, com 15 anos.

Na década de 70 tentou carreira-solo e foi em 1985, no Power Station, projeto com integrantes do Duran Duran e Chic, que se popularizou e teve hits como "Some Like It Hot’ and ’Get It On’ (cover do T. Rex).

No ano seguinte, explodiu com Addicted Love, que foi número 1 no mundo inteiro e seu vídeo um marco da MTV.Heavy Nova is the ninth solo studio album by Robert Palmer, released in 1988.

His first album for EMI Records after a 15-year association with Island Records (both with Vinegar Joe and as a solo artist), it followed Palmer's very popular album Riptide.

Heavy Nova continued Palmer's popularity with the single "Simply Irresistible", which spent three weeks at No. 1 on the Billboard Mainstream Rock Tracks chart in the U.S.

The name Heavy Nova derives from Palmer's love of both heavy metal and bossa nova rhythms.

The album was recorded at Logic Studios, Milan, Italy and Compass Point Studios Bahamas.

The album peaked at No. 13 in the US, No. 17 in the UK and No. 15 in Netherland.

The album was certified US Platinum by RIAA in November 1988 and UK Gold by BPI in November 1988.

It remains Palmer's second most successful album worldwide, behind his 1985 album Riptide.Robert Palmer - Vocals, producer
Dony Wynn - Drums
Frank Blair - Bass
William Bryant - Keyboards
Eddie Martinez - Guitar
Dom Um Romão - Percussion
Clare Fischer - Strings
Chuck Findley - Trumpet
Garth Hudson - Accordion, keyboards
Tom "T-Bone" Wolk - Accordion
Luka Belak - Violin
Richard Gibbs - Keyboards
Jeff Bova - Keyboards
Misha Schneider - Keyboards
Dennis Budemir - Guitar
John Grey - Guitar, Percussion
Barry "Sun John" Johnson - Bass
Joey Faahar - Drums
Robyn Lobe - Percussion
Tina Ann Hart - Backing vocals

Tim Kramer - Engineer
Bookie Espie - Assistant engineer
Eric "E.T." Thorngren - Mixing
Scott Forman - Assistant engineer
Roy Sweeting - Assistant engineer (at Compass Point)
Peter Bascombe - Production coordinator
David Harper - Executive producer
Cover Photograph and Design by Susan PalmerAll songs by Robert Palmer except where noted:

01. Simply Irresistible – 4:14
02. More Than Ever – 3:25
03. Change His Ways – 2:56
04. Disturbing Behaviour – 3:45
05. Early in the Morning (Lonnie Simmons, Rudy Taylor, Charlie Wilson) – 4:42
06. It Could Happen to You (Johnny Burke, Jimmy Van Heusen) – 2:32
07. She Makes My Day – 4:23
08. Between Us – 4:49
09. Casting a Spell – 3:57
10. Tell Me I'm Not Dreaming (Michael Omartian, Bruce Sudano, Jay Gruska) – 3:46

Enjoy!!!!!!!!!!

7 de jul. de 2012

The Cooler (1996) Bernie Worrell and The WOO Warriors

Eu me lembro, eu me lembro, era criança e brincava na praia.....ops, o que isso tem a ver com o post de agora?

Nada, ou tudo, prq qdo me lembro de Parliament (atenção Tano, atenção pra o revival,rs) me lembro de bailes fantásticos que ocorriam ainda nos bairros e a moçada se encontrava pra uma cuba, um ponche e até uma birra mas nada demais que não fosse a dança, a música.

Sempre embalada por James Brown, Parliament e qtas bandas negras mais pudéssemos comprar as bolachas e isso ainda no embrião do "Chic Show" (aí moçada do CS um grande e sincero abraço, vcs fizeram a diferença em sampa), próximo a Praça Panamericana onde negros e brancos se encontravam pra curtir um som, ou na 09 ao lado de um dos maiores shoppings da época, uma boate Black fora de série com djs maravilhosos.

Quem viu viu, quem viveu curtiu e infelizmente quem hoje nem sabe do que falo não sabe o que perdeu, mas aqui está pra que sempre fiquem lembranças de momentos fantásticos.

E de música esse cidadão entende e muito, tanto que passou por todos os movimentos (ditos musicais) e continua o mesmo.

Sempre acima de excelente ao ponto de fazer parte do Gov't Mule e o mais interessante cumprindo a função que o Gregg Allman cumpre com o "gordo" nos ABs Band e isso no mínimo não seria por acaso do Warren Haynes.

Abbs por Butch Trucks, Worrell por Gregg, Allen Woody por Allen e Haynes por Betts e Haynes e Derek, ou seja, o cara montou uma banda paralela que não é genérica isso agora digamos, nessa altura da vida do Bernie e ele é um show a parte em qualquer apresentação do Gov't.

Aqui um pouco mais antigo, mas música não tem idade dizia um locutor amigo e qto mais música boa, só qualidade, isso digo eu.

Bernie Worrel everybody!!!!!!!!!!!!!!!!! "ONE OF THE MOST SAMPLED MUSICIANS IN HISTORY!"

' With Parliament-Funkadelic, Worrell co-wrote, co-produced, recorded and performed most of the group's compositions - classics Flashlight, Atomic Dog, Knee Deep, Cosmic Slop and Red Hot Mama, to name just a few - on its 50-plus albums and globe-spanning tours.

These songs - and many more with Worrell's consummate musical licks - continue to remain popular. Additionally, top rap and hip-hop artists and groups, including Dr. Dre, Ice Cube, Salt 'n' Pepa, Snoop Doggy Dog, En Vogue, Digital Underground, Heavy D, and De La Soul are just a few who have built hit songs around Worrell's one-of-a-kind riffs - making him one of the most sampled musicians in history. '

"Around 2001, the news came down that The Cooler was shutting its doors.

Somewhat fittingly, New York proto-punk stalwarts Suicide were chosen to close proceedings.

My friend Paul's ensemble, Botanica was booked as a support act, so I dutifully attended.

I want to say that I remember the place being packed, although given the paucity of space, the place always seemed packed.


" MeatPacker@TheCoolerTrack Listing:

01. Intro 1:23
02. Auld Lang Syne Jam 7:42
03. Dialogue 0:59
04. The Mask 8:07
05. Straight Ahead 6:19
06. Noodling Jam 0:39
07. Y-Spy 7:23
08. Volunteer Slavery 14:55
09. Real Life Dreams 9:25
10. Inspiration 12:42
11. Blood Secrets 10:03

Part 01

Part 02

Enjoy!!!!!!!!!

5 de jul. de 2012

Santana "Shape Shifter"

Já sei de antemão que:
1º: alguém vai criticar prq é o mesmo de sempre e etc e tal
2º: tô queimando o lançamento do cara apesar de estar rodando por aí faz tempo
3°: Fazer isso só atrai mais a atenção e o blog pode evaporar como tantos

Bem, como um lobo se lixa pra opiniões alheias e principalmente as contrárias ao caminho que queremos seguir isso não altera em nada a ordem dos fatores.

Depois se o cara chegou ao 36º disco eu mesmo compre uns 20 e poucos e tenho todo o resto em digital, por isso prq não este também e prq não compartilhar com quem gosta?

E depois dia mais dia a gente roda mesmo e por isso quero ter o prazer de expor na galeria da alcatéia um quadro tão lindo e tão trabalhado de um artista maravilhoso que é Carlos Santana.

Rodado, já tocou com meio mundo e tocou pra meio mundo ou mais, o que mais me impressiona nele é sua força de vontade e seu talento indiscutível; a força de vontade é prq um mexicano violentado pelo padrasto aos 11 anos de idade pegar sua mala e chegar até aqui?

Poderia tocar caixinha de fósforo que mereceria meu respeito.

Carlos Santana!!!! Amo esse nome, amo esse cara e adoro ouvir suas misturas de ritmos e sua ginga alucinante, suas baladas à SRV, sempre uma ou duas nos discos pra arrebentar de emoção lobos malucos como eu.

Não, sem chances de deixar de fora mais um trabalho desse cara e uivar a plenos pulmões: "ouçam e aplaudam o mestre"!!!!!!Shape Shifter is Carlos Santana's 36th album and the 13-song set is an instrumental tour de force featuring tracks spanning from the late 1990's to the present.

It's powered throughout by Carlos' instantly recognizable virtuoso lead guitar and the Santana Band's world-class musicianship (with one song featuring vocals from Santana's lead vocalists Andy Vargas and Tony Lindsay).

Shape Shifter comprises mostly original compositions that have been stashed away for such an instrumental project and Carlos conceived the album's sequence as thoughtfully as the track selection.Since Santana emerged from the San Francisco Bay Area music scene in the 1960s, the group has sold more than 100 million records, reached more than 100 million fans at concerts worldwide, and been inducted into the Rock and Roll Hall of Fame.

Santana has won 10 GRAMMYs.

With the 2010 release of Guitar Heaven: The Greatest Guitar Classics of All Time, Santana joined the Rolling Stones as one of only two music acts in Billboard history to score at least ine top ten album in each decade from the 1960s.

Among other honors, Carlos Santana is no.20 on Rolling Stone's list of the 100 Greatest Guitarists of All Time.Tracklist:

01. Shape Shifter 06:15
02. Dom 03:51http://www.blogger.com/img/blank.gif
03. Nomad 04:48
04. Metatron 02:38
05. Angelica Faith 05:02
06. Never The Same Again 05:01
07. In The Light Of A New Day 05:06
08. Spark Of The Divine 01:02
09. Macumba In Budapest 04:01
10. Mr. Szabo 06:20
11. Eres La Luz 04:50
12. Canela 05:22
13. Ah, Sweet Dancer 03:08

Obs: Já que o PH se confundiu pra facilitar aqui mais um alter ego, rs
Enjoy!!!!!!!!!!

3 de jul. de 2012

"Eugenio Finardi" e uma data Importante direto do Poucosiso da Extrada

Hj estão fazendo 4 anos que Ana iniciou o tratamento, e é importante pq foi o dia da descoberta que aniversaria hoje.

Se ele tivesse passado um ou dois dias as chances de Ana seriam menores.

Mas tai a maior guerreira que conheço.

Não se entregou e até hj luta bravamente contra as seqüelas de uma meningo encefalite muito forte.

Nada pode ser considerado definitivo ainda, mas Ana ficou muito dependente depois de todo o processo infeccioso ter findado.

Os progressos foram poucos, mas ainda são presentes dia a dia, sempre aos pouquinhos.

E como já tem muito tempo que não posto nada, aproveito a data pra dar notícias da guerreira.

Firme e forte, lutando dia a dia ela vai tentando superar e assim nos dá uma lição de vida todo dia.

Incansável e determinada.

Que Deus conserve!

E aproveito tbm pra cumprir o prometido a uma amiga.

Tai Sr Eugenio Finardi, Italiano da gota que toca blues :)

Eu gostei e tenho ouvido, como ouço tudo, desde que seja bem alto :)E dele encontrei 3 cds:
EUGENIO FINARDI - LE PIU' BELLE CANZONI DI E. FINARDI
Eugenio Finardi - Diesel
EUGENIO FINARDI - DAL BLU

Esta tutti em mp3.
Tem que baixar as duas partes para descompactar os 3 cds.
Poucosiso

Boa diversão:

Part 01
Part 02
Enjoy!!!!!!!!!!!