
Só que a gente que vive fora da lei com dizem, sempre pensa se vale o trabalho e ao mesmo tempo tem trabalho sim, prq vou atrás de imagens, textos, informações prq por muitas vezes até quem postou ô fez com pouco material e adoro o visual, acho que faz parte do paladar,rs
Bem, o blogger tá com pau nos posts de comentários e só deixando como anônimo consigo avisar, aí depois de escrito vc perde todo o trabalho, mas avisei ao VeTor do Esquina do Rock que seria minha próxima aquisição, só que não ficou mas aqui está a retratação e abaixo seu post e um do Ricardo sobre o mesmo trabalho,rs
"Este é 1º trabalho da banda espanhola Cai que possui um estilo bem espanhol, com uma pequena inclinação jazzística.
Seguindo de forma magnífica o progressivo típico espanhol, o disco traz bons exemplos de rock andaluz, guitarra proeminente e muito bem tocada, vocal bem típico do país, bateria atuante e muito bem colocada e o uso sob medida do teclado e do baixo.
Todos os músicos são muito competentes e as músicas muito inspiradas, com algumas boas quebras, e é claro são composições muito bonitas (principalmente as duas primeiras)".
Mais um excelente exemplo da força do progressivo espanhol.
Super recomendado.
1. Alameda (7:15)
2. Mas Allá De Nuestras Mentes Diminutas (9:25)
3. Solución A Un Viejo Problema (6:09)
4. Pasa Un Dia (10:43)
Ve Tor
"Cai fue un grupo de rock sinfónico y jazz rock, originario de Cádiz, que estuvo en activo entre 1977 y 1982.

La buena acogida de este primer disco, les procuró un contrato con CBS, para su sello Epic. Su segundo Lp se tituló "Noche abierta" (1980) y supone un acercamiento a los conceptos de Alameda o, más aún, Imán, aunque comienzan a incorporar momentos de jazz rock, como el tema Alegrías de Cai. Siguiendo una evolución bastante usual en las bandas de rock andaluz, su tercer disco, "Canción de la primavera", es mucho más comercial, con una clara tendencia hacia la música tropical, salsera, con largos desarrollos de teclados sobre ritmos de tangos o bulerías".

Sebastián "Chano" Domínguez (teclas y cuerdas),
Diego Fopiani Macias (batería y voz),
José. A. Fernández (guitarra),
José Laureano Vélez (bajo y voz),
Paco Delgado Glez (guitarra)
"es el más potente de su carrera en lo que se refiere a la elaboración de una sonoridad rockera, y desde ya se nota una capacidad para crear melodías cautivantes y funcionar como un ensamble compactamente afiatado"
Enjoy!!!!!!!!!